“Door de jaren heen heb ik gemerkt dat mensen mij op de een of andere manier makkelijk hun vertrouwen schenken.” zegt Henk, “Ik ervaar dat als een cadeau van de Geest zelf.” Henk gaat hiermee dieper in op de laatste vraag van het eerste interview, ‘Hoe typeer je je als predikant.’
Henk neemt graag de tijd om te luisteren en door te vragen als mensen iets van hun levensverhaal delen. Zijn leerbegeleider omschreef hem als toegankelijk, empathisch, respectvol en een mens met humor. “Dat laatste vind ik ook echt belangrijk.” vervolgt Henk, “Temidden van alle ernst mag er ook gelachen worden. Humor kan zware dingen lichter maken.”
Uiteraard komen al deze eigenschappen of goede gaven van God goed van pas in het pastoraat. Door de jaren heen heeft hij gemerkt dat samen aan de maaltijd zitten, hetzij met jongeren tijdens de catechese of met ouderen, volop gelegenheid tot ontmoeting en gesprek biedt. Henk: “Maaltijden verbinden. Het woord religie betekent ook letterlijk ‘verbinden’. Verbinding met God en met elkaar.” En dan te weten dat Henk graag kookt voor groepen.
Al die verschillende contacten doen zeker iets met zijn eigen geloofsleven. “Allereerst,” zegt Henk, “denk ik dat wij elkaar nodig hebben in de kerk om elkaar Christus woorden toe te spreken en zo te bemoedigen. Het geloof van een ander maar ook de twijfel en onzekerheid kunnen mij raken, ontroeren en stil maken. En zeker in pastorale ontmoetingen mag ik erop vertrouwen dat er altijd een Derde is, de Geest zelf, in wiens krachtenveld wij een gesprek voeren en een ontmoeting hebben.”
Naar aanleiding van een doopdienst in Lisse die ik laatst beluisterde vraag ik Henk wat zijn uitleg is bij herboren worden en wat dat voor hem betekent. Henk: “Een centraal iets in de doop zijn de woorden van Paulus: met Christus begraven in Zijn dood en met Hem opgestaan tot een nieuw leven. Wat de doop betreft, betekent dat voor mij dat je als kind of volwassene in de invloedsfeer van Christus getrokken wordt. Dat je mag weten gekend te zijn door God met onvoorwaardelijke liefde. Tegelijk ook dat de Geest je helpt te leven zoals Hij dat graag ziet.” In bevindelijke kringen wordt uitvoerig gesproken over de betekenis van ‘wedergeboorte’, herboren worden. Is dat een eenmalig moment, dat je kan aanwijzen? Toen raakte God zelf je in jouw leven? Henk: “Zeker, die momenten ken ik en ze zijn onvergetelijk, ze zijn als kostbare gedenkstenen om nog eens naar te kijken als het geloofsleven niet zo levendig of vrolijk is. Herboren betekent dan zoiets als een warme douche die je slaap verdrijft of dat je op een eerste lentedag de warmte van de zon voelt en de vogels hoort fluiten. Tegelijk is herboren worden een proces dat je leven lang doorgaat. Met bepaalde zekerheden, zonden of tekorten kan ik ook worstelen en dan heeft God ook een aardige klus aan mij. Radicale navolging van Christus komt je niet aanwaaien. Of misschien toch wel, het blijft het werk van de Heilige Geest.”
Mijn laatste vraag tijdens dit interview is deels in navolging op de kennismakingsbijeenkomst. ‘Wat betekent de opstanding voor jou persoonlijk en wat doet het met je.’ Henk: “Voor mijzelf betekent Pasen het hoogtepunt in de kerk, in het christelijk geloof.” Hij is dankbaar te ontdekken dat het mooi is dat er met Kerst veel mensen in de kerk zitten, maar dat inmiddels met Pasen de kerk ook vol zit. “Met Pasen klinkt het hart, de kern van het christelijk belijden.” vervolgt Henk, “Christus is waarlijk opgestaan, Hij is uit de dood verrezen en Hij leeft, echt. Met de dood is het niet over en uit. Er is gefundeerde hoop, perspectief over het graf heen. Voor mij is dat een vrolijke wetenschap.” Als hij bij het graf staat van een overleden gemeentelid, familielid of vriend, dan botst dat soms hevig van binnen bij Henk. “Maar toch,” zegt Henk, “Hij leeft en wij mogen met Hem leven. In leven en sterven ben ik Zijn eigendom. Dat is een diepe troost, geborgenheid en hoop. Hoe het leven na de dood er precies uitziet, dat weet ik niet. Ik weet wel dat God meer voor ons in petto heeft dan een mensenleven hier op aarde. Dat heeft Hij al laten zien door Jezus te laten leven. Dat maakt ook dat ik niet de krampachtigheid voel dat ik alles uit het leven zou moeten halen wat erin zit, alsof het na mijn dood allemaal over is.”
In het derde interview volgende maand gaan we meer in op vraag hoe Henk met de wijkgemeente Immanuël aan de gang wil. Er zijn al leuke vragen bij me ingediend.
Arnold Middeldorp.