“Nadat de eerste twee kinderen waren geboren, zijn we van de kerk in Langbroek overgekomen naar ‘t Hoge Licht bij dominee Arendshorst,” zegt Janneke, “Daar werd ik al snel benaderd om de kindernevendienst te doen. Een mooie manier om kennis te maken met de gemeente.”
(Interview met Janneke en Cor Wijkhuizen).
Van oorsprong komt Janneke uit Langbroek. Daar waren ze (hoewel ze in Driebergen woonden) vanaf hun trouwen lid van de kerk gebleven. Cor is een echte Driebergenaar waarmee ik op de lagere school in dezelfde klas heb gezeten. Leuk om op deze manier weer eens met elkaar in contact te komen.
Janneke: “De kinderen zijn gedoopt en later bij Sam Janse op catechisatie geweest. In die tijd voelden wij ons erg thuis in ‘t Hoge Licht. Het had iets weg van de kerkgemeenschap in Langbroek.” Janneke is toen een aantal jaren diaken geweest en leidt vanaf die tijd samen met anderen een gehandicapten catechesegroep. Cor rijdt de mensen altijd even heen en weer.
Toen de drie wijken samengingen zijn ze na wat omzwervingen uiteindelijk in de Immanuëlkerk terecht gekomen. “We hadden Daco al eens eerder gehoord en voelden ons erg op onze plaats bij hem,” zegt Cor. Op mijn vraag wat het geloof met hen doet antwoord Cor: “Het doet best wel veel met me. Ik probeer er altijd naar te leven, maar dat lukt niet altijd.” Als voorbeeld noemt hij zijn werk, dat op zondag soms een belemmering is om naar de kerk te gaan. Cor werkt bij een bedrijf dat bedrijfsauto’s verhuurt. Hij vervolgt: “En als er dan zondag iets gebeurt en er moeten auto’s geleverd worden, dan moet je wel eens opdraven. Zou je dat niet doen dan gaat het ten koste van het bedrijf.” Wat Cor wel fijn vindt is een dienst als onderlaatst op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. “Een dienst waar het rustig is en een goed begrijpbare preek“ vervolgt hij. Janneke vult aan: “Het is dan fijn als je er thuis over na kan praten. Hoe een en ander verwoord is. Zoals Cees in zijn preek aan de hand van zijn rijbewijs duidelijk maakte wie je hier op aarde bent, maar boven ben je allemaal bekend voor God.”
Janneke werkt in de zorg en komt regelmatig in aanraking met mensen die in de laatste levensfase zijn. “Afgelopen zomer had ik zes overlijdens in zes dagen tijd. Een daarvan was euthanasie. Dat is best moeilijk, want je hebt wel je principes. Aan de andere kant heb je er ook begrip voor als het lijden ondragelijk wordt.” vervolgt Janneke, “Je kunt niet met iedereen over het geloof praten, maar soms wel. Dan heb je veel aan je eigen geloof.” Ze noemt een voorbeeld waar ze samen met een collega heeft gezongen. Ze zegt: “Dat was vlak voor die meneer overleed. Zomaar heel spontaan. Wat de toekomst brengen mogen. Heel bijzonder en erg mooi om dat te kunnen doen voor iemand.”
Toen de drie wijken samengingen zijn ze na wat omzwervingen uiteindelijk in de Immanuëlkerk terecht gekomen. “We hadden Daco al eens eerder gehoord en voelden ons erg op onze plaats bij hem,” zegt Cor. Op mijn vraag wat het geloof met hen doet antwoord Cor: “Het doet best wel veel met me. Ik probeer er altijd naar te leven, maar dat lukt niet altijd.” Als voorbeeld noemt hij zijn werk, dat op zondag soms een belemmering is om naar de kerk te gaan. Cor werkt bij een bedrijf dat bedrijfsauto’s verhuurt. Hij vervolgt: “En als er dan zondag iets gebeurt en er moeten auto’s geleverd worden, dan moet je wel eens opdraven. Zou je dat niet doen dan gaat het ten koste van het bedrijf.” Wat Cor wel fijn vindt is een dienst als onderlaatst op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. “Een dienst waar het rustig is en een goed begrijpbare preek“ vervolgt hij. Janneke vult aan: “Het is dan fijn als je er thuis over na kan praten. Hoe een en ander verwoord is. Zoals Cees in zijn preek aan de hand van zijn rijbewijs duidelijk maakte wie je hier op aarde bent, maar boven ben je allemaal bekend voor God.”
Janneke werkt in de zorg en komt regelmatig in aanraking met mensen die in de laatste levensfase zijn. “Afgelopen zomer had ik zes overlijdens in zes dagen tijd. Een daarvan was euthanasie. Dat is best moeilijk, want je hebt wel je principes. Aan de andere kant heb je er ook begrip voor als het lijden ondragelijk wordt.” vervolgt Janneke, “Je kunt niet met iedereen over het geloof praten, maar soms wel. Dan heb je veel aan je eigen geloof.” Ze noemt een voorbeeld waar ze samen met een collega heeft gezongen. Ze zegt: “Dat was vlak voor die meneer overleed. Zomaar heel spontaan. Wat de toekomst brengen mogen. Heel bijzonder en erg mooi om dat te kunnen doen voor iemand.”
We mijmeren wat door in het gesprek en komen aan bij een periode waarin het leven wat zwaarder voor henzelf was. “In die periode hebben we het geloof toch heel sterk mogen ervaren. Dat God er is die je vast houdt ook al zijn er veel waaroms.” zegt Janneke. Cor vult aan: “Het staat dan heel dicht bij je.” Na het ophalen van een aantal herinneringen besluiten we het gesprek, wetend dat we er niet alleen voor staan.
Arnold Middeldorp.