Gesprekken met gemeente leden
Vervolg kennismaking met onze nieuwe predikant Henk Reinders
- Gegevens
- Hits: 26
“Wat ik heel belangrijk vind, is eerst goede gesprekken hebben met de kerkenraadsleden.” zegt Henk, “Gesprekken over: hoe zit je erin, waar word je blij van, waar heb je last van en hoe zie je de toekomst?” Henk gaat hiermee dieper in op de vraag hoe hij in de wijkgemeente Immanuël aan de gang wil gaan.
Henk begint de beantwoording op de vraag, waar hij op dit moment mee bezig is. Henk: “De verhuizing geeft natuurlijk veel werk. Het is niet alleen je spullen oppakken, gaan en acclimatiseren, maar het brengt veel andere dingen met zich mee.” Henk moet veel dingen opruimen en wegdoen. Denk daarbij maar eens aan alle kerkelijke paperassen van de huidige gemeente, maar ook veel spullen van de kinderen die nog thuis staan.
Naast de verhuizing moet Henk ook afscheid nemen van de gemeente waar hij nu predikant is. “In januari heb ik veel aan werkoverdracht gedaan.” zegt Henk, “Daarnaast neem ik natuurlijk van veel mensen afscheid met wie ik soms indringende contacten heb gehad. Dat valt niet altijd mee. Denk maar eens aan ernstig zieke mensen aan wie ik nu voor de laatste keer een bezoek breng.” Henk vindt het heel moeilijk als het gaat om mensen die in de laatste fase van hun leven zijn. Dat geeft wel aan hoe goed de contacten waren met zijn gemeenteleden.
Interview met Ina Bannink, Handwerkgroep ‘De Kandelaar’
- Gegevens
- Hits: 16
“In 1979 werd de kerk verbouwd en toen vroeg men mij of we niet iets konden opzetten met handwerken om geld op te halen,” zegt Ina, “Dat hebben we gedaan en daarmee hebben we veel geld opgehaald voor de verbouwing. Er zijn toen ook rommelmarkten geweest en dat leverde ook veel op.”
Als voorbeeld wat er met het geld is gedaan noemt ze de aankleding van de zalen, de keuken inventaris, de fietsenstalling, stoelen en gordijnen. Begin tachtiger jaren was de opening en was alles klaar.
Deze oproep was eigenlijk de start van de handwerkgroep ‘De Kandelaar’
Van de handwerkgroep heeft Ina veel foto’s verzameld in vier grote albums. Daar zitten alle dingen in die de handwerkgroep heeft gedaan. Ze vervolgt: “We zijn eigenlijk altijd bezig gebleven. Dan weer voor het orgel van de Maranathakerk en dan weer voor een piano. De laatste jaren deden we het eigenlijk altijd voor goede doelen.” De handwerkgroep ontleende haar naam ‘De Kandelaar’ aan de kandelaar die zij de kerk heeft geschonken. Deze wordt nog steeds ieder jaar met advent en kerst gebruikt.
Vervolg kennismaking met onze nieuwe predikant Henk Reinder
- Gegevens
- Hits: 18
“Door de jaren heen heb ik gemerkt dat mensen mij op de een of andere manier makkelijk hun vertrouwen schenken.” zegt Henk, “Ik ervaar dat als een cadeau van de Geest zelf.” Henk gaat hiermee dieper in op de laatste vraag van het eerste interview, ‘Hoe typeer je je als predikant.’
Henk neemt graag de tijd om te luisteren en door te vragen als mensen iets van hun levensverhaal delen. Zijn leerbegeleider omschreef hem als toegankelijk, empathisch, respectvol en een mens met humor. “Dat laatste vind ik ook echt belangrijk.” vervolgt Henk, “Temidden van alle ernst mag er ook gelachen worden. Humor kan zware dingen lichter maken.”
Uiteraard komen al deze eigenschappen of goede gaven van God goed van pas in het pastoraat. Door de jaren heen heeft hij gemerkt dat samen aan de maaltijd zitten, hetzij met jongeren tijdens de catechese of met ouderen, volop gelegenheid tot ontmoeting en gesprek biedt. Henk: “Maaltijden verbinden. Het woord religie betekent ook letterlijk ‘verbinden’. Verbinding met God en met elkaar.” En dan te weten dat Henk graag kookt voor groepen.
Al die verschillende contacten doen zeker iets met zijn eigen geloofsleven. “Allereerst,” zegt Henk, “denk ik dat wij elkaar nodig hebben in de kerk om elkaar Christus woorden toe te spreken en zo te bemoedigen. Het geloof van een ander maar ook de twijfel en onzekerheid kunnen mij raken, ontroeren en stil maken. En zeker in pastorale ontmoetingen mag ik erop vertrouwen dat er altijd een Derde is, de Geest zelf, in wiens krachtenveld wij een gesprek voeren en een ontmoeting hebben.”
Kennismaking met onze nieuwe predikant Henk en zijn vrouw Ans Reinders
- Gegevens
- Hits: 28
“We hebben elkaar leren kennen in Utrecht.” zegt Ans, “We studeerden daar: Henk theologie en ik Nederlands. Toen we getrouwd zijn gingen we in Houten wonen. Henk studeerde nog en ik ging de kost verdienen. Na wat omzwervingen kwamen we in Leerdam terecht.” Henk: “Ik heb wel lang over mijn studie gedaan en toen we in Houten woonden heb ik catechisatie gegeven aan kinderen van een schippersinternaat in Vreeswijk. In de periode Leerdam wilde ik graag naast mijn studie aan het werk in de praktijk en begon als ‘bijstand’ in het pastoraat in Giessenburg.
Oorspronkelijk komt Henk uit Stadskanaal en Ans uit Gameren. Na de omzwervingen in het midden van het land, in de tijd dat ze hun eerste en tweede kind kregen, werd Henk predikant in Zaamslag in Zeeuws-Vlaanderen.
Ans: “Een klein dorp met vier kerken.” Henk vervolgt: “Het was echt zo een protestantse enclave in een katholieke omgeving.” In de vijf jaar dat ze daar woonden kregen ze hun derde en vierde kind. “Zeeuws-Vlaanderen had in de voorgaande periode wat oudere predikanten gehad en kreeg toen veel jongere predikanten die het goed met elkaar konden vinden,” zegt Henk, “Die zochten elkaar op voor onderlinge steun en leerden werken in de praktijk.” De tweede periode was Henk Predikant in Yerseke. Henk: “De kerkenraad wilde daar graag vernieuwen en wilde mij graag als predikant. Toen we daar begonnen, bleek al gauw dat niet de hele gemeente zo op vernieuwingen zat te wachten. De overgang was wel fors, van het bourgondische milde Zaamslag naar een dorp met een gesloten cultuur en zijn eigen regels. Wel hebben we daar wel heel fijne dingen gedaan. Daar heb ik bijvoorbeeld de Alpha-cursus gedaan en veel met jonge mensen gewerkt. Maar kwam niet aan de liturgie. Daar mocht je niets aan veranderen.” In de laatste twee van de acht jaar in Yerseke kreeg Ans een ongeluk en moest revalideren. Henk was toen niet alleen predikant maar hield ook het gezin draaiende. Na die periode verplaatste het gezin zich naar de Bollenstreek.
Dat God er is die je vasthoudt.
- Gegevens
- Hits: 21
“Nadat de eerste twee kinderen waren geboren, zijn we van de kerk in Langbroek overgekomen naar ‘t Hoge Licht bij dominee Arendshorst,” zegt Janneke, “Daar werd ik al snel benaderd om de kindernevendienst te doen. Een mooie manier om kennis te maken met de gemeente.”
(Interview met Janneke en Cor Wijkhuizen).
Toen de drie wijken samengingen zijn ze na wat omzwervingen uiteindelijk in de Immanuëlkerk terecht gekomen. “We hadden Daco al eens eerder gehoord en voelden ons erg op onze plaats bij hem,” zegt Cor. Op mijn vraag wat het geloof met hen doet antwoord Cor: “Het doet best wel veel met me. Ik probeer er altijd naar te leven, maar dat lukt niet altijd.” Als voorbeeld noemt hij zijn werk, dat op zondag soms een belemmering is om naar de kerk te gaan. Cor werkt bij een bedrijf dat bedrijfsauto’s verhuurt. Hij vervolgt: “En als er dan zondag iets gebeurt en er moeten auto’s geleverd worden, dan moet je wel eens opdraven. Zou je dat niet doen dan gaat het ten koste van het bedrijf.” Wat Cor wel fijn vindt is een dienst als onderlaatst op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. “Een dienst waar het rustig is en een goed begrijpbare preek“ vervolgt hij. Janneke vult aan: “Het is dan fijn als je er thuis over na kan praten. Hoe een en ander verwoord is. Zoals Cees in zijn preek aan de hand van zijn rijbewijs duidelijk maakte wie je hier op aarde bent, maar boven ben je allemaal bekend voor God.”
Interview met Jenny en Henk van Voornveld
- Gegevens
- Hits: 24
“Het geloof is je houvast. Als ik dat niet zou hebben dan zou het leven zinloos en leeg zijn. Ik vind het belangrijk om de liefde die Jezus gegeven heeft, door je heen te laten stromen en die dan weer uit te delen,” zegt Jenny van Voornveld als ik vraag wat het geloof met je doet. Henk, haar man antwoordt: “Het geeft rust in deze rumoerige tijd.
Onlangs werden ze in de kerk voorgesteld als nieuw in gekomenen, Jenny en Henk van Voornveld. Op het moment van het interview wonen ze nog in Odijk, maar dat gaat snel veranderen. Over ruim een week verhuizen ze naar Driebergen.
Jenny is geboren in Overijssel in het plaatsje Bergentheim. “Door mijn huwelijk met Henk kwam ik in het ‘westen’ in Amstelveen terecht. Later in Leerdam hebben we elf jaar een eigen brood en banketbakkerij gehad.” In Leerdam zijn hun vier kinderen geboren. Toen ze door omstandigheden de bakkerij verlieten en de kinderen groot genoeg waren is Jenny gaan werken. Na wat omzwervingen kwam ze in aanraking met het Leger des Heils. Ze werkte daar op de afdeling personeelszaken.
Toen ze 50 jaar werd wilde ze haar leven meer inhoud geven en daadwerkelijk iets voor de medemens doen en volgde een opleiding voor verzorgende. Eerst in de thuiszorg, maar later bij het Leger des Heils in Maarssen op een gesloten afdeling met dementerende mensen. Op dit moment volgt ze een opleiding voor leidinggevende in de zorg. Daar in haar werk kan ze haar geloofsleven handen en voeten geven. “Mensen die aan het eind van hun leven zijn of hun naaste familieleden vragen weleens of je met ze wil bidden,” vervolgt Jenny, “Dat doet wel heel veel met me en het is mooi dat je dat dan voor iemand kan en mag doen.”